қампаю

син.: қампию, қомпаю, қомпию

Өз-өзінен ісініп-кебіну, әлдеқандай боп дардию, қодию.

Күлмең қағып қасқиып, Салынып ап мақтанға, Таң қаламын қампайып, Жоқты барды шатқанға (Абай).